„Igrzyska śmierci” to ekranizacja bestsellerowej powieści Suzanne Collins, która zyskała fanów na całym świecie. Wrażenie wywierają nie tylko bohaterowie i fabuła, ale także scenografia. Według wielu fanów książki, właśnie to co się działo w tle jest najmocniejszym elementem całej produkcji.
„Igrzyska śmierci” to ekranizacja pierwszej części trylogii autorstwa Suzanne Collins o mieszkańcach futurystycznego państwa Panem. Jest to świat opanowany obsesją na punkcie reality show, w których dochodzi do zatarcia granic między tym, co rzeczywiste, a tym, co kreowane. Scenograf Philip Messina zmienił pejzaże Północnej Karoliny w fantastyczny świat Dystryktu 12, Kapitolu i areny, gdzie rozgrywają się igrzyska. – To tak, jakbyśmy znaleźli się w Ameryce doby Wielkiego Kryzysu i dodali wiele elementów wyrafinowanej nowoczesnej technologii. Powieść rozgrywa się w konsekwentnie przedstawionej alternatywnej rzeczywistości. Poszliśmy tym tropem. Naszym założeniem była jak największa wierność książce, choćbyśmy napotykali na wielkie trudności i choćby kusiły nas prostsze rozwiązania – mówił Messina. Dzięki temu scenografia urasta do najmocniejszego punktu ekranizacji.
„Igrzyska śmierci” od biedy do bogactwa
Spośród przedstawionych wnętrz najciekawiej prezentuje się apartament, w którym przed igrzyskami mieszkają Katniss (Jennifer Lwarence) i Peeta (Josh Hutcherson). Zanim jednak tam trafią główni bohaterowie, ich domem jest ponury Dystrykt 12. Ten biedny rejon górniczy powstał w opuszczonym miasteczku Henry River, gdzie kiedyś funkcjonowały walcownie. W produkcji wykorzystano budynki z lat 20. XX wieku, których bardzo wiele się tam zachowało. – Udało się oddać poczucie nędzy i beznadziei. W dodatku miasteczko sprawia wrażenie, jakby zostało pozbawione indywidualności, zbudowane przez potężną firmę według jednego wzorca. O to nam właśnie chodziło – relacjonował reżyser, Gary Ross.
O tym jak bardzo posępne jest to miejsce, dobitnie przekonujemy się, kiedy w Dystryckie pojawia się barwnie i ekstrawagancko ubrana Effie Trinket (Elizabeth Banks). Jest niczym rajski ptak, stanowiący zapowiedź spotkania z inną rzeczywistością. To właśnie ona zawozi młodych trybutów, którym przyjdzie stoczyć walkę na śmierć i życie, do bogatego Kapitolu.
„Igrzyska śmierci” i symbole władzy
Architektura Kapitolu jest wręcz onieśmielająca, ale znacznie mniej funkcjonalna niż mogłoby się wydawać. Jest to klasyczny przykład budownictwa monumentalnego, po które tak chętnie sięgali wszelcy dyktatorzy. Podobne założenia budowano w nazistowskich Niemczech, faszystowskich Włoszech czy stalinowskiej Rosji. Choć architektura ta garściami czerpie ze stylów historycznych, przede wszystkim klasycyzmu, to miała też aspiracje propagowania nowoczesności, siły, postępu. – Kapitol jest dekadencki i spragniony władzy. To są cechy, jakie wielokrotnie pojawiały się w przeszłości. Kapitol jest ku niej zwrócony. Stąd owe wielkie przestrzenie – jak w okolicach Bramy Brandenburskiej czy jak Plac Czerwony. Wielkie połacie przestrzeni punktowane potężnymi, dominującymi budynkami – podkreśla Gary Ross, reżyser.
Kapitol powstał na terenie opuszczonej fabryki firmy tytoniowej Philip Morris. – Przypominają budynki-świątynie przemysłu z czasów nowojorskiej Wystawy Światowej w 1936 roku – mówił Philip Messina, scenograf filmu. Jest to architektura nawiązująca do brutalizmu – nurtu architektury modernistycznej. Charakteryzuje go geometryczne struktury, wyraziste faktury, zamiłowanie do surowego betonu, ostre zderzenie z naturą. – Budynki mają w sobie wiele dekadencji. Utrzymane były w zgaszonych, nieprzyjaznych barwach. Dekoracja przedstawiająca sale treningowe łączyła rzymską estetykę z amerykańską. Gary powiedział, że chce mieć najbardziej przerażającą salę gimnastyczną na świecie. I ją dostał – konkluduje Messina.
Wnętrza godne uczestników „Igrzysk śmierci”
Mieszkanie pary głównych bohaterów, to także surowa, betonowa przestrzeń, jednak wyróżniająca się stylowym i oryginalnym wyposażeniem. Szare chropowate ściany zostały przełamane kolorowymi meblami o futurystycznych formach. Do tego nietypowe dekoracje i designerskie zabiegi sprawiają, że mieszkanie Katniss i Peety jest jedną z najbardziej przyjaznych przestrzeni wykreowanych w całym obrazie.
Salon definiują monumentalne betonowe pylony. W strefie wypoczynkowej główną rolę odgrywa czarna skórzana kanapa. Jest to model pochodzący z lat 70. o nazwie Non Stop Sofa (bywa też nazywany Never Ending Sofa, czyli niekończąca się sofa). Mebel projektu Ueli Berger, Elenory Peduzzi-Rivy i Heinza Ulricha powstał dla szwajcarskiej marki de Sede. Jest to sofa modułowa, której elementy mogą być łączone w nieskończoną liczbę konfiguracji. Jej długość także może być nieograniczona, dlatego uznaje się ją za najdłuższą kanapę na świecie. W filmie jej dość surowy i męski charakter został przełamany przez ozdobne poduszki i fioletowy, włochaty dywan. Do kanapy został dobrany modułowy stolik kawowy, którego poszczególne elementy stanowią prostopadłościany na planie sześcioboku. Całość przypomina plaster miodu. Strefę wypoczynkową wieńczy fotel Elda autorstwa Joe Colombo – słynnego włoskiego designera. Fotel został nazwany imieniem żony projektanta i jest wyjątkowo wygodny. Linie Eldy korespondują z sofą, tworząc spójną całość.
1. Fotel Elda, proj. Joe Colombo, 2. Stolik kawowy Hex, Lerival; 3. Non Stop Sofa, de Sede.
Równie ciekawie została urządzona jadalnia, której centralnym elementem jest długi szklany stół. Jednak to nie stół, a krzesła odgrywają tam dominującą rolę. Są to tzw. Seat Belt Chair pochodzące z Phillips Collection. Wykonane z tworzywa sztucznego nie dość, że mają ekspresyjne, wybujałe formy, to jeszcze posiadają krzykliwy zielony kolor. Barwa ta ma w sobie coś złowieszczego, kojarzy się z trucizną, zagrożeniem. Demoniczny wyraz krzeseł łagodzi jednak lekko połyskująca, turkusowa podłoga i aranżacja lamp nad stołem. Dzięki zastosowaniu tak wyrazistych elementów i mebli dekoratorzy nie musieli wprowadzać zbyt wielu dodatkowych elementów.
Ostatnim pomieszczeniem w penthousie, do którego możemy zajrzeć jest sypialnia Katniss. Ciemna kolorystyka ścian i podłóg została przełamana przez miodowy żółty kolor. Główne miejsce zajmuje królewskie łóżko z rozbudowanym zagłówkiem. Buduarową atmosferę budują wiszące lampy nawiązujące do orientalnych wzorów. Podobny styl z łatwością każdy może zbudować we własnej sypialni. Jest jednak jeden element, który może być co najmniej trudno skopiować – panoramiczne okno, które jest jednocześnie ekranem. Można na nim wyświetlać dowolny widok, co też Katniss czyni, przy pomocy dotykowego panelu.
Całe mieszkanie to zgrabny mariaż designerskich sprzętów, ekscentrycznych dodatków i surowej architektury. Takie wnętrza doskonale wpisują się zarówno w tematykę, jak i nastrój filmu.
[stextbox id=”info”]SKŁADNIKI STYLU:
– betonowe ściany,
– wyraziste faktury ścian i mebli,
– nowoczesne meble o ekspresyjnych formach,
– odważne użycie mocnego koloru,
– nietypowe dodatki,
– liczne ozdobne lampy.[/stextbox]
W STYLU APARTAMENTU KATNISS EVERDEEN:
1. Fotel Coccolona, Scab Design; 2. Lampa Cavior, Arteriors; 3. Poduszki ozdobne – pistacjowa Bloomingville, niebieska Nordal; 4. Sofa modułowa Katalia, Bydgoskie Meble; 5. Drewniany wieszak, HK Living; 6. Świecznik, Driade; 7. Dywan Homelike Flat, Miinu; 8. Fotel Bibendum, Classicon.
