„Rodzinny dom wariatów”: amerykański dom w świątecznym wydaniu

Film „Rodzinny dom wariatów” to przyjemna komedia w sam raz na święta. Klan Stone’ów zjeżdża na Boże Narodzenie do tytułowego domu. Jest on ciepły, przytulny i pełen wspomnień, a także – jak się okazuje – kilku skrywanych sekretów. Niemniej jego wnętrza wprawią każdego w świąteczny nastrój.

 
Świąteczne spotkania niejednego mogą przyprawić o ból głowy. W filmie „Rodzinny dom wariatów” takich bolesnych spotkań będzie co nie miara. Pięcioro dorosłych dzieci wraz ze swoimi partnerami i dziećmi przyjeżdża na Boże Narodzenie do rodzinnego domu, w którym dalej mieszkają rodzice. To w nim się wychowali. Everett (Dermot Mulroney) przybywa z nową narzeczoną Meredith (Sarah Jessica Parker), którą ma po raz pierwszy przedstawić rodzinie. Niemal od razu wiadomo, że katastrofa jest blisko. Szybko się bowiem okazuje, że Meredith to dość zmanierowana perfekcjonistka, jakże daleka od otwartej i bezpośredniej gromadki Stone’ów. Gdy tylko atmosfera zaczyna się zagęszczać (a następuje to szybciej, niż można było przypuszczać) jedynym niewzruszonym świadkiem szalonych perypetii bohaterów pozostaje tytułowy dom – w typowo amerykańskim stylu. Zajrzyjmy do jego wnętrza.

Przeczytaj także: TOP 15: Najlepsze filmy świąteczne na Boże Narodzenie

Rodzinny dom Stone’ów to duży, przestronny, przepełniony osobowością swoich mieszkańców budynek. Już z zewnątrz prezentuje się imponująco. Od razu jednak należy zaznaczyć, że daleko mu do nowoczesności zarówno z zewnątrz jak i wewnątrz. Jest to biały okazały budynek z czarnymi okiennicami i kolumnowym gankiem otaczającym całość.

Widoczny na ekranie gmach to faktycznie istniejący budynek wzniesiony w latach 60. XIX wieku, znajdujący się w mieście Riverside w stanie Connecticut. Został zbudowany w stylu typowym dla nieco zamożniejszych amerykańskich przedmieść Nowej Anglii. Dlatego też ma imponująca fasadę i reprezentacyjną klatkę schodową (tak jak w „Kevinie samym w domu”), co jest typowe dla tego rodzaju budownictwa.

„Rodzinny dom wariatów”: przytulne wnętrza

Wnętrza domu bohaterów filmu „Rodzinny dom wariatów” już na pierwszy rzut oka wydają się przytulne, przepełnione ciepłą, rodzinną atmosferą. Jest to dużą zasługa kolorystyki zawężonej do brązów, beżów i zgaszonej czerwieni. Jednocześnie jest ona dość oldskulowa – i o to chodziło scenografom. Chcieli, żeby od razu było jasne, że jest to dom z historią, w którym ceni się tradycję, a nie goni za nowoczesnością. Można nawet – i słusznie – pomyśleć, że tu czas zatrzymał się w miejscu. Trudno zresztą w tych wnętrzach wypatrzeć coś nowego – nawet lodówka wygląda wiekowo.

W większości drewniane meble to luźna zbieranina, narastająca powoli, przez lata. Drewno, a także tapety i liczne tkaniny – zasłony, dywany, chodniki, wszechobecne pledy i narzuty – współtworzą ciepłą atmosferę. Jednak głównym czynnikiem ją tworzącym jest osobowość domowników, głównie matki rodziny – Sybil Stone (Diane Keaton). To ona wypełniła przestrzeń unikatowymi meblami, pamiątkami z podróży i nawarstwiającymi się przez lata przedmiotami. Wydaje się, że wszystkiego jest wokół niej dużo – tkanin, mebli, książek, drobiazgów, zdjęć. Ten nadmiar jednak nie razi, ma w sobie niewymuszony styl i nonszalancję.

„Rodzinny dom wariatów”: wystrój kuchni

Wśród tych wszystkich rzeczy, którymi bohaterowie filmu „Rodzinny dom wariatów” otaczają się można wypatrzeć wiele interesujących przedmiotów, jak słynny fotel z otomaną autorstwa Ray i Charlesa Eamsów, thonetowskie fotele, cenną porcelanę czy okazy ludowej sztuki indiańskiej. Wydaje się, że najciekawiej pod tym względem prezentują się kuchnia i salon.

Przeczytaj także: Kultowy fotel Eamesów – ulubieniec dr House’a i Iron Mana

Kuchnia to duże i przestronne pomieszczenie, którego część Sybil zaanektowała na swój gabinet. Na stole ma komputer, siedzi przy nim na tapicerowanym fotelu, a na zawieszonych dookoła tablicach trzyma powpinane zdjęcia, kartki świąteczne i fiszki.

Całe pomieszczenie jest jasne, przestronne i obfituje w drewno. Na jednej ścianie odsłonięto cegłę, co nadaje pomieszczeniu odrobiny rustykalności, szczególnie w połączeniu z żeliwną kuchenką węglowym w starym stylu. Jest to dobitne świadectwo, że dom ma już swoje lata. Jednakże, jak można dostrzec, kuchenka nie jest używana – zastawiona mikrofalówką i innymi rzeczami.

Ważnym elementem wystroju filmowej kuchni jest duża lodówka, zdolna pomieścić jedzenie dla tak licznej rodziny. Znajdują się tu także antyki, jak narożna półka czy wysoki kredens z licznymi szufladami. Ciekawym rozwiązaniem jest wysoka wyspa kuchenna na kółkach z rozkładanym blatem. Dzięki kółkom można ją z łatwością przesuwać, aranżując przestrzeń wedle aktualnych potrzeb. Trzeba przyznać, że jest to rozwiązanie niezwykle praktyczne.

„Rodzinny dom wariatów”: Wystrój salonu

Salon jest drugim najważniejszym miejscem dla bohaterów filmu „Rodzinny dom wariatów”. Tutaj również mamy eklektyczną mieszankę mebli i sprzętów. W rogu pomieszczenia jest pięknie ubrana choinka, a na kominku zawieszone skarpety świąteczne, czekające na wypełnienie.

Nowoczesna, jasna kanapa sąsiaduje ze stolikiem kawowym z lat 60., nieco staroświeckim wyściełanym fotelem w aztecki wzór oraz abstrakcyjnymi, współczesnymi obrazami. Dzięki konsekwentnemu trzymaniu się zawężonej gamy barwnej, eklektyczne połączenie stylów jest harmonijne i spójne.

Po przeciwległej stronie korytarza jest bawialnia. To tam odbywa się m.in. gra w kalamubury i tam stoi wspomniany już fotel Eamsów.

Mamy jeszcze szansę zajrzeć do kilku pomieszczeń w domu rodziny Stone’ów. Wszystkie są utrzymane w dokładnie takim samym stylu. Zarówno korytarze, jadalnia oraz sypialnie. Wszystkie są ciepłe, przytulne, pełne różnych szpargałów i typowo amerykańskie.

Na tym tle wyróżnia się jedynie pokój Everetta. Jest zdecydowanie bardziej uporządkowany i zdyscyplinowany. Nie ma w nim tej samej przypadkowości, co w innych pomieszczeniach. Pokazują z jednej strony człowieka ułożonego, a z drugiej marzyciela, który lubi spoglądać w gwiazdy.

Wszystkie wnętrza powstały za sprawą scenografki Jane Ann Stewart. Udało jej stworzyć dom przytulny, prawdziwy i na swój sposób oryginalny, taki, do którego chciałoby się przyjeżdżać nie tylko na święta, nawet ryzykując konfrontację ze zwariowaną rodzinką.