„American Psycho”: Zabójczo urządzone mieszkanie

Jest jasne, nieskazitelne, designerskie i należy do jednego z największych psychopatów kina. Mieszkanie Patricka Batemana z „American Psycho” to miejsce, dla którego niektórzy dali by się pokroić.

„American Psycho” balansuje na granicy jawy i koszmaru. Główny bohater ma 27 lat, wywodzi się z zamożnej rodziny, ukończył prestiżową uczelnię i pracuje na Wall Street. Poznajemy go jako dżentelmena, pedanta, narcyza, znawcę trendów i miłośnika muzyki. Dopiero z czasem Patrick Bateman (Christian Bale na długo zanim stał się Batmanem) ujawnia swoje bardziej krwawe oblicze i niezdrową namiętność do siekier. Jednak zanim zdążymy poznać mroczną stronę jego osobowości nie tylko zaczniemy się z nim identyfikować, ale także trochę mu zazdrościć.

Życie Batemana wydaje się wszakże atrakcyjne – nie przepracowuje się, jest otoczony luksusem, przesiaduje w drogich restauracjach, jest zawsze elegancko ubrany, ma doskonałą sylwetkę i w końcu posiada designerskie mieszkanie w ekskluzywnej dzielnicy Nowego Yorku. Jest ono zlokalizowane na Manhattanie przy West 81st Street, w fikcyjnym budynku American Gardens. Znajduje się na jedenastym piętrze i wygląda zabójczo.

„American Psycho”: Minimalizm stosowany

To mieszkanie manifestuje status Batemana, a do pewnego stopnia także jego osobowość. Jest minimalistyczne, surowe, pedantyczne, a jego naczelnym imperatywem jest styl. Nic tu nie jest przypadkowe. W końcu Beatman nie może mieć jakiegoś skórzanego fotela, musi mieć bardzo konkretny, a zarazem bardzo drogi fotel, który szybko jako taki zostanie zidentyfikowany.

Samo mieszkanie nie jest bardzo duże, składa się z salonu, kuchni, sypialni i łazienki. Jednak czuje się w nim przestrzeń. Jest to zasługa użycia koloru, a raczej jego braku. Ściany i podłoga są całkowicie białe, podobnie jak część mebli i dodatków. Pozostałe sprzęty są czarne, srebrne bądź szare. Chłodna paleta potęguje wrażenie przestrzeni i optycznie powiększa metraż.

Sercem mieszkania jest jasny salon. Czuje się w nim luksus i pieniądze. Od razu widać, że został urządzony przez znawcę i konesera designu. Już idąc od drzwi wejściowych, wzrok napotyka na klasyk XX-wiecznego designu – krzesło autorstwa szkockiego projektanta i architekta Charlesa Rennie Mackintosha. Jest to mebel-ikona z charakterystycznym, wysokim oparciem. Krzesło zostało zaprojektowane w 1902 roku do domu Hill House w szkockim Helensburghu i później trafiło do masowej produkcji. W mieszkaniu Batemana zostało ustawione niemalże jak muzealny eksponat, jakby nie służyło do siedzenia, a tylko do oglądania.

„American Psycho”: Tylko znane marki

W centralnej części salonu w oczy rzucają się kolejne perły designu. Są tam kultowe skórzane fotele Barcelona, zaprojektowany przez Ludwiga Miesa van der Rohe w 1929 roku. Powstały one do Pawilonu Niemieckiego na Wystawę Światową w Barcelonie i stanowią ważny element historii wzornictwa. Fotele stoją przy szklanym stoliku kawowym o nazwie Alana, autorstwa włoskiego designera Paolo Pivoniego. Jest to model z 1980 roku zaprojektowany dla renomowanej marki B&B Italia.

Strefę wypoczynkową zamyka biała kanapa zwrócona ku ścianie, po środku której jest wbudowany wąski regał. Na jego szklanych półkach znajdują się telewizor, sprzęt grający i pedantycznie ułożona kolekcja płyt CD. Z jednej i drugiej strony regału znajdują się obrazy przedstawiające naturalnych rozmiarów postacie. Są to litografie z cyklu „Ludzie w mieście” Roberta Longo. Logno w latach 80. (w których rozgrywa się akcja filmu) należał do najbardziej rozchwytywanych amerykańskich artystów. Prace powstałe w ramach tego cyklu miały wyrażać skraje emocje ludzi pracujących w wielkich aglomeracjach. Longo najpierw fotografował swoich przyjaciół w ekspresyjnych pozach, potykających się, upadających etc., a następnie za pomocą rzutnika odrysowywał ich figury na papierze. To właśnie ta seria litografii przyniosła mu sławę i uznanie. Ich obecność w mieszkaniu mówi nam, że Bateman jest także znawcą sztuki współczesnej.

Z salonu przechodzimy do oddzielonej kontuarem kuchni, którą wypełniają stalowe szafki.

W tych samych chłodnych szarościach utrzymana jest łazienka. Warto zwrócić uwagę, że nad toaletą jest plakat musicalu „Les Miserables”, a gąbki trzymane są w srebrnych pojemnikach (!).

Ostatnim pomieszczeniem jest sypialnia, do której przechodzimy z salonu przez przesuwane drzwi. Tu także wszystko jest białe i minimalistycznie urządzone.

„American Psycho”: Jest styl, ale brak osobowości

Całe mieszkanie jest niewątpliwie stylowe, doskonale zbalansowane i nosi wszelkie znamiona luksusu, ale przy tym wszystkim pozostaje bezduszne. Jest niemal doskonale bezosobowe. Staje się tym samym metaforą samego Batemana. Styl i wygląd były najważniejszym składnikiem jego persony. Widać to chociażby w wadze jaką przywiązywał do detali, jak na przykład wyglądu wizytówki. W słynnej scenie z innymi maklerami giełdowymi porównuje wizytówki, jakby to one były wykładnikiem osobowości oraz definiowały pozycję. Scena ta obnaża przy okazji problem zagubienia tożsamości. Wszyscy siedzący przy stole maklerzy wyglądają tak samo, noszą te same garnitury, tak samo się strzygą, chodzą do tych samych restauracji i tak samo zarabiają na życie. Różnica między Patrickiem Batemanem a Paul Owenem jest równie niezauważalna jak ta między ich wizytówkami.

SŁYNNA SCENA PORÓWNYWANIA (PRAKTYCZNIE IDENTYCZNYCH) WIZYTÓWEK:

W ten schemat wpisuje się bezosobowy apartament Batemana, który bardziej niż czyjś dom, przypomina mieszkanie pokazowe w nowo powstałym osiedlu, stworzone po to, aby zaimponować potencjalnym nabywcom. Ostatecznie mieszkanie faktycznie imponuje, co nie oznacza, że chciałoby się w nim zamieszkać. Na to wydaje się zbyt sterylne. Zawsze jednak można popatrzeć z bezpiecznej perspektywy własnego fotela (gdzie od siekiery Batemana oddziela nas srebrny ekran) i nacieszyć oczy widokiem foteli Barcelona i innych designerskich mebli.

SKŁADNIKI STYLU:
– minimalizm,
– czarno-białe zestawienie kolorystyczne,
– designerskie meble,
– materiały: metal, skóra, szkło,
– obecność dzieł sztuki współczesnej,
– brak tkanin we wnętrzu,
– geometryczne formy.

---

W STYLU MIESZKANIA PATRICKA BATEMANA: