„Chłopcy z paczki”: stylowa nowość Netflixa. Apartament z lat 60. robi wrażenie

Film „Chłopcy z paczki” to jedna z tych produkcji, których akcja toczy się niemal wyłącznie w jednym miejscu. W tym przypadku jest to dwupoziomowe nowojorskie mieszkanie głównego bohatera. Przestrzeń zaaranżowana z pomysłem i polotem zdecydowanie nie pozwala się nudzić.

Nowa produkcja Netflixa, stanowi adaptację brodwayowskiej sztuki z 1968 roku. Głównym bohaterem „Chłopców z paczki” jest mieszkający w Nowym Jorku gej po 40. – Michael. W postać tę wcieli się znany z roli Sheldona z „Teorii wielkiego podrywu”, Jim Parsons. Michael zaprasza do swojego mieszkania na przyjęcie urodzinowe grupkę przyjaciół i znajomych, również gejów. W trakcie wieczoru atmosfera zabawy z czasem przemija zastąpiona przez atmosferę miłosnych rozliczeń. Między zatrzymanymi przez ulewę pod jednym dachem gośćmi napięcie narasta, skłaniając ich do burzliwych wyznań.

„Chłopcy z paczki” Nettflixa już mają swoich zagorzałych zwolenników, jak i przeciwników. Obie frakcje jednak nie mogą zaprzeczyć, że wielką zaletą filmu są zaprezentowane na ekranie wnętrza. Mieszkanie stanowiące główną scenę dramatu, zostało dopracowane pod najdrobniejszym względem, tak aby przebywanie w nim przez cały film było dla widzów prawdziwą przyjemnością.

Przeczytaj także: 15 najlepszych filmów na jesień i z jesienią w tle

„Chłopcy z paczki”: u Michaela na Manhattanie

Filmy, których akcja rozgrywa się w jednym miejscu to wielkie wyzwanie dla scenografów. Wówczas każdy element, który umieszczą na planie musi mieć swoje uzasadnienie. O braku konsekwencji i przypadkowości nie może być tu mowy. Wystarczy wspomnieć takie tytuły jak „Rzeź” Romana Polańskiego czy „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie”. W „Chłopcach z paczki” nie mogło być inaczej.

Za aranżację mieszkania Michaela i jednocześnie głównego planu zdjęciowego „Chłopców z paczki” odpowiedzialni są scenografka, Judy Becker i dekorator, Gene Serdena. „To było ciekawe wyzwanie, ponieważ mieszkanie jest kolejną postacią filmu” – powiedziała w jednym z wywiadów Becker. Serdena z kolei dodał: „Naprawdę musieliśmy przekazać historyczną ewolucję Michaela i rozwinąć wskazówki, które zostały osadzone w sztuce”. Dlatego w ramach przygotowań do realizacji zadania stworzyli własne dossier dotyczące głównego bohatera, aby wykreować przestrzeń najlepiej go reprezentującą.

A Michael to mężczyzna w średnim, który od sześciu lat mieszka w starej kamienicy na szykownej Upper East Side. Ma tam dwupoziomowe mieszkanie z tarasem na dachu. Wynajmuje lokal, gdyż nie stać go na zakup. Michael chętnie otacza się rzeczami komfortowymi i luksusowymi, co pozwala mu odwrócić uwagę od własnych problemów natury egzystencjonalnej. Jest przy tym sentymentalny – w sypialni trzyma kilka drobiazgów odziedziczonych po rodzicach.

Scenografka uznała, że dla lepszego efektu powinna rozpisać dla siebie nie tylko postać Michaela, ale też budynku, który miała stworzyć na potrzeby filmu.

Becker, jako wieloletnia mieszkanka Manhattanu, wyobraziła sobie budynek, jako dawny dom zabaw z salę balową, przekształcony w latach 50. na apartamentowiec. Zresztą taką historię ma budynek, w którym mieszkali jej krewi na Upper West Side. “Znalazłam plany nowojorskich mieszkań z tamtej epoki, dzięki czemu mogliśmy zmierzyć każdy detal, jak wysokość sufitów. Zależało nam, żeby ten projekt był mocno zakorzeniony w rzeczywistości”. Do tego zwraca uwagę, że to Michael wymienił oryginalne schody na spiralną. Pozwoliło to na uwolnienie sporej ilości miejsca, ale też dodanie smaczku wnętrzom. Schody zostały zresztą kupione w Nowym Jorku w firmie, która zajmuje się obrotem oryginalnymi nowojorskimi elementami architektonicznymi.

„Chłopcy z paczki”: stylowy miszmasz

Z uwagi na fakt, że Michael wynajmuje mieszkanie, ściany są pomalowane na neutralną biel, która wygląda na nieco przykurzoną: „Kiedy mieszkasz w mieście zbierasz wiele kurzu i brudu”.

Wystrój wnętrz jest poza tym eklektyczny. Widać w aranżacji dążenie do komfortu i luksusu. W salonie znajdziemy meble i sprzęty mocno stylizowane, jak wiktoriański szezlong tapicerowany zielonym welurem, jak i dużo bardziej współczesne. Wystarczy choćby spojrzeć na siedzisko w kształcie owieczki czy komodę rodem z lat 60. Sereden jest szczególnie dumny ze znalezienia pianina, które idealnie wpisało się w mieszkanie bohatera. Stało się także doskonałym miejscem na ekspozycję zdjęć i dekoracji.

W mieszkaniu bohatera „Chłopców z paczki” znalazł się też cały asortyment żyrandoli, lamp wiszących, stojących i ściennych, gdyż historia rozwijała się od zachodu słońca do późnego wieczora.

Obrazy na ścianach to plakaty z epoki. Zostały wybrane na podstawie reaserchu przeprowadzonego przez epikę. Jedna z prac to obraz czeskiego artysty secesyjnego, Alfonsa Muchy. Inna to plakat z 1968 do opery wystawianej w Chicago zaprojektowany przez francuskiego ilustratora o rosyjskim pochodzeniu, Romaina de Tirtoffa, znanego pod pseudonimem Erté.

Do tego jest kilka rzeczy w tym mieszkaniu, które dobitnie przypominają, że jesteśmy w latach 60. – kineskopowy telewizor wciśnięty w regał, zestaw stereo w drewnianej obudowie czy beżowy telefon stacjonarny z rotacyjną tarczą.

Warto jeszcze wrócić na taras, który jest prawdziwą perłą w koronie. To imponująca przestrzeń wręcz wymarzona do przyjęć. Właśnie tam rozpoczyna się towarzyskie zebranie, później gwałtownie przerwane przez deszcz.

Rattanowy fotel typu pawi ogon jest symbolem tego miejsca. Tymczasem prywatne przestrzenie Michaela są dużo bardziej stonowane. Zupełnie tak, jakby tam pozwalał sobie na bycie sobą.

Na koniec nie zapominajmy o sypialni na antresoli, na którą prowadzą kręte, metalowe schody. W centrum pokoju znajduje się łóżko nakryte futrzaną narzutą. Ciekawym akcentem jest witraż zawieszony na tle okna. Poza tym na pomieszczenie składa się na pierwszy rzut oka dość przypadkowa kolekcja rzeczy.

Nie ulega wątpliwości, że mieszkanie głównego bohatera to przestrzeń wyjątkowa. Choć nie jest to bardzo duży apartament, to dzięki dwóm poziomom oraz obszernemu tarasowi, wydaje się przestronne i obszerne. Wydaje się, że dla filmowców to wręcz idealny plan zdjęciowy. Z kolei pod względem stylistycznym trudno mu odmówić ponadczasowego szyku i uroku.